Londyn! :)

Taaaak! Dnia 23 lipca 2011 roku, czyli 4 dni temu w sobotę wreszcie odwiedziłam to piękne miasto. Czekałam na to tak długo, że mój ambitny plan spędzenia całego dnia na nogach wcale mnie - i moich współtowarzyszy - nie odstraszył ;)

Pobudka o 4:50. Pociąg z Milton Keynes do Londynu rusza o 6:47, dlatego ja, mój D. i jego siostra wyszliśmy o 5:50 z domu, bo na stację kolejową mamy pół godziny drogi pieszo, a jeszcze trzeba było odebrać bilety w kasie (zamówione wcześniej przez internet) no i w ogóle odnaleźć peron i właściwy pociąg. O 6:25 znaleźliśmy się na miejscu i poszliśmy odebrać bilety z automatu. Chciałam wspomnieć, że właśnie od tej soboty do września jest promocja na bilety i zamiast £14 za osobę w obie strony zapłaciliśmy £7 :) Dlatego też wiem, że do Londynu wrócę niebawem, może nawet na 2 razy w trakcie trwania promocji ;)


Pociąg był podstawiony wcześniej, więc wsiedliśmy do środka. Ten pociąg w niczym nie przypominał naszych z Polski i aż dziw bierze, że jeszcze nasze koleje normalnie kursują, bo dawno powinny stać w muzeum. Bardzo czyste i ładne wagony, wygodne siedzenia, bez graffiti i poobdzieranej tapicerki, wszelkie informacje są głosowe oraz wyświetlane na wąskim ekranie, drzwi otwierane na przycisk, nie trzeba się z nimi szarpać ani skakać po wysokich stopniach z bagażem, by dostać się do środka; podobny mechanizm znajduje się też w przejściu między wagonami. Toaletę widziałam tylko z zewnątrz (nie wchodziłam do środka), ale wyglądała nowocześnie, była w kształcie widocznego z daleka półkola i bardzo dobrze oznakowana. Może następnym razem zrobię zdjęcie od środka, sama jestem ciekawa jak bardzo różni się od naszych zasyfiałych klozetów z dziurą w podłodze, gdzie wypróżniać się można tylko podczas jazdy pociągu ;)

Pociąg

Wagon 2 klasy

Wyjechaliśmy punktualnie, dojechaliśmy też na czas, czyli po niecałej godzinie drogi byliśmy w Londynie. Byłam mile zaskoczona, że w pociągu jest tak cicho, w sumie było słychać tylko klimatyzację, na którą nie zwracało się w sumie uwagi. No i nie trzęsło, w co też mi się nie chciało wierzyć ;)

Na stacji London Euston przesiedliśmy się sprawnie do podziemnego metra (in. The Tube lub Underground), ale najpierw kupiliśmy bilety w automacie (na strefy 1-2 na cały dzień kosztuje £6,60), znajdującego się w tym samym miejscu i pojechaliśmy do pierwszego miejsca na naszej liście, czyli na stację Westminster, gdzie prosto ze schodów prowadzących na powierzchnię ujrzeliśmy... Big Ben'a! Ale wieeeelgachny i piękny! Z całym przekonaniem muszę stwierdzić, że ta najsłynniejsza wieża z zegarem, będącą atrakcją nr 1 Londynu, na zdjęciach czy na pocztówkach nie oddaje tego, co się widzi na żywo. Oczywiście już ze schodów metra zaczęliśmy pstrykać zdjęcia, ale dopiero widok Big Ben'a i Parlamentu z mostu Westminster Bridge zabrał nam dech w piersiach - na te potężne i bogato zdobione budowle można patrzeć bez końca. Usłyszeliśmy też bicie zegara o godzinie 9:00 - i to właśnie dźwięk starych dzwonów uświadomił nam, że trzeba iść dalej, bo mieliśmy dużo atrakcji przed sobą.

Big Ben

Z mostu zawróciliśmy się, przeszliśmy całą długość parlamentu, cyknęliśmy fotkę z policjantem i poszliśmy w stronę Westminster Abbey - katedry, w której ostatnio brali ślub Kate Middleton i książę William, ale odbywały się tam także inne ważne śluby i koronacje monarchów w Wielkiej Brytanii. Ogrom i bogate zdobnictwo znów nas na trochę zatrzymało, chociaż musieliśmy zacząć się zwijać, bo pod bramą zaczęła się robić bardzo długa kolejka turystów, która chciała zwiedzić opactwo od środka (wstęp płatny, nie pamiętam dokładnie ale chyba ok. £16). My sobie tą drogą (dla nas) przyjemność darowaliśmy i poszliśmy dalej.

Westminster Abbey

Naszym kolejnym celem był Pałac Buckingham i zmiana warty, która miała być o 11:30. Przeszliśmy się do niego pieszo (daleko nie jest) i główną ulicą The Mall dostaliśmy się przed sam pałac. Myślałam, że wtedy co zobaczyłam (na godzinę przed zmianą warty) to sporo ludzi, ale dopiero później zrobił się niezły tłum. Staliśmy ściśnięci pod samą bramą, ale potem mieliśmy niezłe wyzwanie, by z tego tłoku się wydostać. Jeszcze ulicą The Mall przeszliśmy się kawałek przed St Jame's Palace, gdzie chcieliśmy zrobić sobie zdjęcia ze strażnikami z bliska, ale niestety - chociaż byli oni przed bramą (nie tak jak przed Pałacem Buckingham - wszyscy za bramą) - ale byli odgrodzeni jakimś łańcuchem, przez który nie można było podejść bliżej, dlatego tylko zdjęcie na ich tle musiało nas usatysfakcjonować.

Duck Island Cottage (St James's Park)

The Mall (widok na drogę od Pałacu)

The Mall (droga do Pałacu)

Pałac Buckingham

Strażnik

Jedną ręką na terenie Pałacu ;)

Zmiana warty

Zmiana warty

Tłumy przed Pałacem Buckingham

Znaleźliśmy najbliższą stację metra St Jame's Park i podjechaliśmy do Natural History Museum, do którego wejście jest bezpłatne. Kolejny kolos ukazał się przed naszymi oczami, ale także wraz z nim równie przerażająco długa kolejka do wejścia, na szczęście nie czekaliśmy zbyt długo (albo ja miałam takie wrażenie, bo kolejka nie stała w miejscu a poruszała się). Nie zdążyliśmy wszystkiego obejść, ale i tak moim zdaniem warto się tam wybrać - takiego muzeum nie znajdziecie nigdzie w Polsce, są ciekawe wystawy i eksponaty, które zainteresują nawet największego wynudzonego uczestnika wycieczki.

Natural History Museum

Wróciliśmy znowu do metra i na stację Westminster (pod Big Ben'em), by przejść tym razem przez most i dostać się pod London Eye. Oooooo matko... jaka długa kolejka po bilety. Spodziewałam się, że wszędzie są, no ale bez przesady. Dzień wcześniej chciałam nawet kupić bilety przez internet (bo są tańsze o ok. £2), ale ze względu na to, że trzeba było wybrać godzinę przejazdu zrezygnowaliśmy z tej opcji, chociaż jak się później okazało nie należało się tym przejmować, bo i tak na bilecie zobaczyliśmy godzinę wejścia na pokład o 16, a odeszliśmy sprzed kasy o 15:55, a jeszcze czekała nas kolejna kolejka.. Na pocieszenie w cenie biletu można obejrzeć krótki 4-minutowy filmik w 4D o tej atrakcji w okularach 3D. Dopiero po wyjściu z budynku i podejściu pod London Eye do kobiety, która sprawdzała bilety, okazało się ile tak naprawdę będziemy czekać w kolejce.. Wysłała nas na koniec kolejki gdzieś przy najbliższej ulicy równoległej do Tamizy i czekaliśmy godzinę aby dostać się do kapsuły! Kolejka wydawała się nie mieć końca, chociaż jak na ironię przesuwaliśmy się w niej dość sprawnie, chociaż przez to czekanie zaczął się pojawiać ból w nogach ze zmęczenia.
Wyczytałam wcześniej, że to młyńskie koło nad Tamizą nie zatrzymuje się, by umożliwić wejście lub wyjście turystom z kapsuły, na tyle sprawnie to działa i wolno się kręci, że każdy zdąży. I jest to prawda. Widziałam, że jedynie dla osób niepełnosprawnych na chwilę zatrzymują koło i podkładają kładkę. Zauważyłam też, że po wyjściu z kapsuły 2 osoby z obsługi sprawdzają szybko wykrywaczem do metalu czy w kapsule nikt nie podłożył jakiejś bomby. A widok z kapsuły na panoramę miasta - przepiękny! Dorwaliśmy dobre miejsca w kapsule zaraz na widok Parlamentu i Pałacu Buckingham no i jak na złość w połowie drogi na górę rozładowały nam się aparaty xD Resztę zdjęć zrobiliśmy komórką ;D

London Eye

London Eye - widok na Big Ben i Parlament

Po wyjściu z koła, poszliśmy na spacer wzdłuż Tamizy, gdzie roiło się od przydrożnych przebierańców, którzy za jakieś drobne poruszali się lub pozowali do zdjęć. Po drodze kupiliśmy baterie do aparatu, ale już niestety nie udało nam się dotrzeć do Tate Modern (słynnego miejsca, w którym wystawiana jest sztuka współczesna i teatr Szekspira, który chcieliśmy zobaczyć), ale czas naglił, więc podjechaliśmy metrem do London Bridge i stamtąd pieszo udaliśmy się do Tower Bridge - chyba najbardziej znanego na świecie mostu zwodzonego. Nie ominęła nas obszerna sesja zdjęciowa w tym miejscu, a po przejściu, po drugiej stronie mostu dostrzegłam, że most podnosi się, więc na szybcika udało mi się zrobić zdjęcie - i akurat wyszło trochę koślawo ;)

Tower Bridge

Tower Bridge - zwodzenie mostu

Kolejną rzeczą po drodze jaką wypadało zobaczyć był Tower of London - tylko z zewnątrz, bo już wejście dla turystów było zamknięte. Zaczęliśmy też szukać jakiegoś miejsca, żeby zjeść coś na ciepło i usiąść, bo całą wycieczkę przejedliśmy na suchym prowiancie i puszce coli. Jakimś cudem znaleźliśmy KFC, gdzie nabraliśmy sił do dalszego zwiedzania.

Tower of London

Ze stacji metra Tower Hill podjechaliśmy 1 przystanek do stacji Monument, by zobaczyć kolejną atrakcję o tej samej nazwie. Przytłoczył nas ogrom tej wieży, którą zobaczyliśmy - tak samo jak Big Ben'a - już po wyjściu z underground. Ciężko było objąć tego giganta w aparacie i aby zrobić w miarę zdjęcie całości, musiałam iść na koniec ulicy (mam starą cyfrówkę, która nie ma tak szerokiego kąta widzenia, jaki bym chciała) ;) Kilka minut później wskoczyliśmy znowu do metra i pojechaliśmy dalej, do stacji St Paul's.

The Monument

Ostatni punkt naszej wycieczki miał się skończyć właśnie tutaj - przed Katedrą św. Pawła, w której kiedyś tam odbył się ślub Lady Di z księciem Karolem. Muszę przyznać, że naprawdę robi wrażenie i aż się prosi o fotografowanie. Szkoda, że nie obeszliśmy całego dokładnie dookoła, bo już był czas zbierać się do domu..

St Paul's Cathedral

St Paul's Cathedral

St Paul's Cathedral

..Chociaż nie. Mój D. jeszcze sobie wymyślił, że zdążymy jeszcze pojechać do Leicester Square, gdzie podobno jest aleja gwiazd z odciśniętymi dłońmi sławnych aktorów jak Tom Cruise czy Bruce Willis, ale jak na złość plac został ogrodzony i trwają tam jakieś prace. Ale za to mieliśmy okazję zobaczyć jak tętni życie nocą w centrum Londynu, ma niesamowity klimat.


Wróciliśmy do domu zmęczeni ale szczęśliwi. Jak wspomniałam wcześniej, mam zamiar wrócić w krótkim czasie do Londynu 2 razy z 3 głównych powodów: po pierwsze chciałabym zwiedzić inne miejsca jak Camden Town, dzielnicę Soho czy muzeum figur woskowych, Trafalgar Square i Planetarium. Po drugie: pod koniec sierpnia w Notting Hill jest karnawał i chciałabym go zobaczyć, a po trzecie i najważniejsze: wcięło nam 100 zdjęć spod Big Ben'a i Opactwa (na początku dnia) z jednego aparatu, więc trzeba w tych miejscach powtórzyć sesję ;)

Remont, cz. 3

Dawno nic nie pisałam, chociaż codziennie zaglądam na inne blogi, co oznacza, że troszkę czasu na siedzenie w necie mam, ale gorzej z napisanie czegoś własnego ;D

MAŁY PRZEGLĄD TYGODNIA

Może zacznę od tego, że ów facet, z którym dzielę taksówkę do pracy pochodzi z Somalii, ale nie jest jakiś bardzo mocno towarzyski aby mnie w czymkolwiek uczyć, więc sobie odpuściłam i moje nadzieje związane z pogłębianiem mojej skromnej wiedzy o języku arabskim na chwilę obecną legły w gruzach. Tym bardziej, że ostatnio częściej nas w pracy nie ma jak jesteśmy, no więc w ogóle... Drugi z kolei (z Jordanii, z którym miałam się spotkać) nie odzywa się ostatnio, także i z nim sobie dałam spokój na chwilę obecną.

Od ponad tygodnia gościmy razem z moim D. jego siostrę, która będzie mieszkać z nami w tym mikro mieszkanku do połowy sierpnia. Jest ciaśniej, ale za to raźniej i weselej :)
Od kilku dni nie mamy też światła w łazience i w pokoju (główny włącznik), bo... piętro wyżej na korytarzu zarwał się kawałek sufitu, z którego kapała woda z bojlera na kable i na podłogę. Na szczęście działają sprzęty w kuchni i TV z laptopami, także nie byliśmy totalnie odłączeni od światła, ale korzystanie z toalety i kąpanie się w egipskich ciemnościach lub przy świeczce nas nie ominęło ;)

Od piątek wieczór zaczęliśmy się przenosić do mieszkania obok, bo od soboty na nasz teren miał wkroczyć Polak-majsterkowicz i rozwalać naszą łazienkę i kuchnię. Heh, nie ma to jak uprzedzanie na ostatnią chwilę ;)

A wczoraj byliśmy w LONDYNIE!! Pierwszy raz ;) Ale myślę, że relacja z tego wydarzenia będzie w osobnym poście ;)